Welkom:

Welkom op onze spik, splinternieuwe website. Wauw, wat ben ik trots. Op Marleen, Chantal, Tanem en Yeldem, Mw. Valentijn en Mw. Noteboom. Respect, omdat ze wilden meewerken, en in de film en interview vertellen wat de dieetbegeleiding hun heeft opgeleverd. Een speciale dank aan degene die achter de schermen aan de website gewerkt hebben. Dank Gerard, Jaap, Patricia, Monica en Wieke.

Trots ben ik ook op Isabelle en Yaniek, die met een frisse kijk iedere dag met plezier aan het werk zijn. Ze helpen mij enorm als het gaat om allerlei nieuwigheden, zoals Instragram 🙂

En stiekem ben ik ook wel trots op mezelf en mijn bedrijf. Daarom neem ik jullie graag mee naar hoe het allemaal begon. Dat is wel een stukje terug in de tijd. In 1995-1996. 

Hoe het begon:

5 HAVO

Ik zat op het Marianum college in Venlo op 5 HAVO. Mijn pakket (met scheikunde, wiskunde B, biologie) was zo afgestemd dat ik kon doorstromen om de opleiding tot fysiotherapeut te gaan doen. Waarom? Dat leek me bij het kiezen van mijn pakket wel iets. In 5 HAVO niet meer, toen dacht ik ineens. Die anatomie en al die spieren, dat is toch wel even andere koek. Wil ik dat wel leren? 

Dus de twijfel sloeg toe. Samen met mijn moeder bezocht ik een aantal open dagen voor een vervolgstudie. Misschien iets met voeding? Tja, wie weet. We gingen naar de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen, voor de opleiding Voeding& Dietetiek.  De open dag was aan de Professor Molkenboer.  Mijn moeder was ontzettend enthousiast over de opleiding. Ze zei: Als ik vroeger door had mogen leren, dan had ik zoiets willen doen. Dat maakte mij ook enthousiast, dus op de terugweg naar huis hebben we honderuit gekletst over de docenten, de klaslokalen, de kooklokalen en lessen die er in de opleiding zitten.

Toch wist ik het nog niet zeker. Mijn sterrenbeeld is weegschaal en dat betekent dat ik nogal kan twijfelen. Mijn moeder hielp me daar weer bij door een korte meeloopstage te regelen bij een dietist van de thuiszorg in Tegelen. Bij Ine Holla (ze is later nog even een directe collega van me geweest) mocht ik een middag meekijken tijdens haar spreekuur. Ik vond het geweldig, de gesprekken die ze met haar patiënten voerde. Ik was net een spons, ik heb geprobeerd alles wat ik hoorde en zag in me op te nemen. De twijfel was weggenomen. Ik ging ervoor en de aanmelding bij de opleiding Voeding en Diëtetiek was een feit!

Het propedeuse jaar:

Het 1^e jaar was soms best wel bikkelen. Vooral de lessen over alle vitamines en mineralen, waar ze in zitten, waar ze voor dienen, hoeveel je er per dag van nodig hebt. Dat was echt stampwerk. De lessen over voedingsleer, productleer (lees: wijn proeven op vrijdagochtend om 8.30u), anatomie van het lichaam en voedselbereiding waren veel interessanter. Net als het oefenen in gesprekken met simulatiepatienten. Doodeng, maar achteraf altijd wel leuk. 

Vet:

Veel van mijn medestudenten vonden scheikunde met de redoxreacties lastig. Maar de les waarin we vet uit verschillende producten mochten halen, was een topper. Ik zie het apparaat nog voor me. Soort destillatie apparaat. Ik werd ingedeeld in het groepje die de chips mocht onderzoeken. Ik prentte me naderhand in mijn hoofd, uit 5 gram chips bleef er 3 gram vet over. Zoveel er vet uit chips, wat toch in hoofdzaak een aardappel is. Dus tja, door het frituren (1 of 2x) zuigt die aardappel toch veel vet op….

Plas in een frisdrankfles….

De les waarin we onze eigen creatinine klaring mochten uitrekenen, is me ook bijgebleven. In de voorbereiding was dit minder fijn. Om je creatinine klaring te berekenen, moet je namelijk 24 uur urine sparen. Er waren speciale opvangflessen, maar die had de opleiding niet genoeg. En een groot deel van mijn mede studenten waren er sneller bij. Ik ving dus achter het net. Maar onze juf zei: ach dan vang je de urine toch op in een schone, lege frisdrankfles. Kon ik na het weekend met 1 fles van 1,5 liter en 1 fles met een beetje urine mee nemen, op de fiets en in de trein. Bang dat de flessen zouden lekken, had ik ze drie dubbel ingepakt. En ik dacht dat iedereen iets zou kunnen ruiken. Dat was natuurlijk niet zo. Maar tjonge wat voelde ik me opgelaten in die drukke trein.

De volgende schooljaren kwam dieetleer bij de verschillende ziektebeelden aan bod en werden alle lessen (zoals het koken) daarop afgestemd.

Stage in 1999-2000 en negerzoenen:

Mijn echte dietistische stage (inmiddels noemen ze dit de stage Dietistisch Handelen) heb ik bij Stichting Thuiszorg Brabant Noord- Oost gevolgd. Met 4 stagebegeleidsters. Hierdoor zag ik veel verschillende manieren van dieetbegeleiding. Maar dat maakte het soms ook lastig, want de een wilde het liever zo en de andere liever zus. Een van de dingen die me is bijgebleven is een diabetes patiënt die elke ochtend als ontbijt 3 negerzoenen at. Inmiddels heten ze al niet meer zo. Ik mocht tijdens dat gesprek de voedingsanamnese afnemen. Op die manier vraag je na wat iemand op een dag eet, om daarna het voedings- ofwel dieetadvies op te stellen. Petra, mijn stagebegeleidster dacht dat deze meneer mij voor de gek hield en schoot keihard in de lach. Ik keek vreemd op, want tja, alhoewel ik nog nooit 3 negerzoenen als ontbijt had (en heb) genomen, dacht ik tja, als u dat lekker vind. Ik lust ze graag, maar dan meestal ’s middags of zo. Dus ik wilde net 3 negerzoenen noteren bij het ontbijt. En deze meneer hield me niet voor de gek, hij at iedere ochtend 3 zoenen. Dus hij werd boos op mijn stagebegeleidster dat ze zo in de lach schoot.

Ach, zoveel mensen, zoveel eetgewoonten en wensen..

Mijn stage heb ik uiteindelijk met een ruim voldoende afgerond en het mooiste van alles was dat ik na mijn afstuderen meteen in de vakantieperiode mocht komen werken. In die tijd was er een lange wachtlijst en ik mocht alle nieuwe patienten zien om de wachtlijst in te kunnen korten. Snel daarna volgde een ziektevervang en een zwangerschapsvervang en kon ik gauw genoeg voor 24-36 uur aan de slag.

In de tussentijd toen ik nog niet zoveel uren kon werken, heb ik invalwerk bij Thuiszorg in Den Bosch en bij Groene Kruis Noord Limburg gedaan. Ook hier kon ik volop werken, ochtenden, middagen, avonden. Ik pakte elk uurtje aan, maar toen ik een vast contract kreeg aangeboden, ben ik op mijn stage adres blijven plakken.

Van 2000 tot 2013 heb ik hier samen met mijn collega’s met veel plezier gewerkt. Altijd in Oss en Uden, ook een tijdje in Veghel en Overloon. Ik kreeg volop de ruimte om te leren en groeien in het vak.

In 2007 heb ik even getwijfeld of ik als diëtist verder wilde. Ik had, denk ik last van de zogenaamde ‘7 years itch’. Dus toen ben ik de docentenopleiding in Amsterdam gaan volgen, met de insteek om eventueel op een van de opleidingen Voeding & Dietetiek les te gaan geven.

Dit was een 2 jarige opleiding, waarbij ik 1 dag per week stage liep bij de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. De stage en opleiding waren ontzettend leuk, het werken met studenten gaf me voldoening. Maar niet zoveel voldoening als het werk als dietist. Dat bleef ik in die periode er gewoon bij doen.

En toen….van loondienst naar… 

Doordat de financiering van de dieetbegeleiding veranderde en in 2012 uit het basispakket werd gehaald, werd het een stuk rustiger. Mensen wilden er liever niet zelf voor betalen, dat waren ze immers niet gewend. En omdat Thuiszorg Pantein verwachtte dat er voor huishoudelijke hulp en verzorging in 2013 minder geld vrij kwam, begonnen ze aan een bezuinigingsslag. Een van de onderdelen was dat onze afdeling met 15 diëtisten 1 jaar later werd opgeheven.

Ik kon toen vrij snel schakelen, toen ik het van onze toenmalige manager hoorde. Niks geen twijfel. Ik wist meteen: dan begin ik voor mezelf. Ik wilde mijn patiënten niet in de steek laten. En ik wilde de thuiszorg laten zien dat je best een gezond bedrijf kunt zijn, binnen onze tak van sport. Dus met die motivatie begon ik mijn ondernemingsplan te schrijven. Schreef ik me bij de Kamer van Koophandel in en sloot ik contracten met de zorgverzekeraars en zorggroep af. Ik regelde mijn locaties, dat ging gemakkelijk, ik kon gewoon op de plekken blijven waar ik al zat. Dus dat bleef voor de bestaande patiënten ook hetzelfde. 

diëtistRUTH, van 1, naar 2, naar 3. 

Op 15 november 2013 was diëtistRUTH een feit, na de inschrijving bij de Kamer van Koophandel. Maar op 1 maart 2014 begon ik dan echt voor mezelf. Met 165 bestaande cliënten. Ik had een begroting gemaakt, en dacht: als ik het eerste jaar maar een quite speel. Dan ben ik al tevreden. Met het scenario dat het storm zou lopen, had ik toen nog geen rekening gehouden. In de periode februari- juni 2015 liep Isabelle bij mij stage. Dat beviel zo goed, dat ik haar heb gevraagd om bij me te komen werken. Inmiddels werkt Isabelle 5 dagen in de week en begonnen ook haar spreekuren te vol te raken. Toen we het aanbod kregen om in het gezondheidscentrum in Heesch te komen werken, zei ik natuurlijk ja. Maar zowel Isabelle en ik konden dit niet meer gemakkelijk in ons werkschema passen. Dus sinds 25 september 2018 is Yaniek onze 3e collega. Zij begon met 1 dag per week in Heesch, inmiddels is zij 4- 5 dagen beschikbaar, waaronder ook op zaterdagochtend. Met z’n drieën zijn we van alle markten thuis en kunnen we op alle dagen, waaronder 1 avond en zaterdag, clienten zien. 

Vernieuwen

Hopelijk blijven we de komende tijd met z’n drieën volop aan het werk in Oss, Uden en Heesch. Het nieuwe gezondheidscentrum in d’n Iemhof is de volgende stap qua vernieuwing, want tja, die locatie is wel aan een face lift toe. 

En binnenkort lanceren we onze zakelijke instagram pagina. Daar kunnen Isabelle, Yaniek en mijn zus Maartje (die in haar vrije tijd graag fotografeert) me goed bij helpen, want ik ben nog een beginneling op dat vlak.